Matt Ulery (US) tiltle: Pollinator music: Jazz release date: august 04, 2020 label: Woolgathring Records promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Matt Ulery © Rootsville 2020

Matt Ulery, bassist / componist en bandleider uit Chicago, heeft een direct herkenbaar geluid ontwikkeld. Bekend om zijn meeslepende lyriek, onconventionele frase-structuren, expressionistisch emotionaliteit, wordt Ulery's muziek, van kleine, diverse kamerensembles tot volledige orkesten, geïnformeerd door het hele spectrum van jazz, klassiek, rock, pop en folk - met name Amerikaans, Zuid-Amerikaans, Balkan en andere Europese volksstijlen. Hij speelt al 25 jaar op contrabassen, elektrische en koperen bassen. Al tien jaar is Ulery de leider van zijn eigen groepen en werkt hij regelmatig samen. Hij produceerde en bracht 10 albums uit met alle originele muziek onder zijn naam

Herinnerend aan de iconische geluiden van King Oliver, Jelly Roll Morton, Lil Hardin en Duke Ellington, is "Pollinator" rijk aan de aanstekelijke grooves en spontane groepsimprovisatie waarvan Ulery merkt op dat het twee van de meest opwindende aspecten zijn van de jazzkunstvorm om te hebben overleefd en tot bloei te komen de muziek in de loop van de afgelopen 100 jaar.

De opmerkelijke uitvoeringen die op deze opname zijn vastgelegd, worden alleen geëvenaard door de oprechtheid van de composities die op het album worden weergegeven. Ulery's compositorische stijl, bekend om zijn meeslepende lyriek, onconventionele zinsbouw en expressionistisch expressionisme, past perfect in de context van een meer traditioneel idioom. Tracks zoals de opener van het album, "Clown Drum" en "Jelly" zijn gevuld met eigenzinnigheid, opwinding en dynamisch samenspel. De opmerkelijke melodielijnharmonisatie van "Clown Drum" door trompettist James Davis en tenorsaxofonist Dustin Laurenzi wordt geaccentueerd door harmonisch samenspel van trombonist Steve Duncan en pianist Paul Bedal, terwijl de hechte ritmesectie van Ulery en Kirchner het stuk in volle gang voortstuwt. Davis en Laurenzi demonstreren hun opvallende faciliteit op hun instrumenten met soulvolle improvisaties.

De oogverblindende harmonische intrige van 'Jelly' zorgt voor een lage, gruizige opwinding die je zou verwachten als je in vervlogen dagen een binnenstad binnenloopt. Davis, Laurenzi en Kirchner leveren vurige solo's op dit suggestieve stuk. Tracks als "Feed" en "Clover" doen denken aan een langzamer, zwoeler aspect van de muziek dat je zou kunnen horen in de periode die gevierd werd door deze release. 'Feed' vertoont een langzamere verfijning dan sommige andere sonische uitstapjes van het album. Het stuk is donkerder van klank en doet denken aan een requiem, misschien rouwend om het verlies van veel van de architecten van de Afro-Amerikaanse rootsmuziek, jazz en swing die het begin van dit album hebben voortgebracht. Het album eindigt met een ontspannen, schemerig stuk van drie meter, "Clover", dat uitgroeit tot een levendige groepsimprovisatie, die de cohesie en muzikale intuïtie van de groep verder onthult.

Ulery maakt de parallel tussen het beruchte verbod dat de toon zette voor het jazztijdperk van 1920 en het restrictieve karakter van onze door pandemie veroorzaakte realiteit die het begin van de jaren 2020 markeerde.

tracks:

01 Clown Drum
02 So Long, Toots
03 Droppin' In
04 Jelly
05 Cakes
06 Soup Talk
07 Feed
08 Clover